Zarez je interpunkcijski znak koji razdvaja. Tačku i zarez prvi je uveo talijanski tiskar Ald Manucius, koji ga je koristio za odvajanje suprotstavljenih riječi kao i nezavisnih dijelova rečenica. Od tada se tačka i zarez (ne samo u ovoj oznaci) široko koristi u uobičajenom pisanju različitih naroda.
Tačka i zarez u Evropi
Zarez je u Evropi prvi put predstavio krajem 14. vijeka talijanski izdavač i tipograf Ald Manutius, koji je živio i radio u Veneciji.
Ovaj čovjek bio je angažiran u objavljivanju djela drevnih (uglavnom grčkih) naučnika i filozofa. Prije Manucija, Evropa je pisala tekstove bez ikakve podjele na semantičke dijelove (ne koristeći ne samo uobičajena razdoblja ili zareze, već često čak ni razmake između riječi). Stoga je, kako bi knjige koje je objavio, učinio čitljivijima, Ald Manucius je trebao razviti interpunkcijski sistem (koji se još uvijek koristi u većini svjetskih jezika).
Konkretno, razvijen je i zarez. Novi znak trebao je razdvojiti riječi koje su suprotne po značenju.
Nekoliko vekova kasnije tačka i zarez počeo se koristiti u celoj Evropi, ali sa značenjem na koje smo navikli - odvajanjem rečenica složenog sastava. Ovdje je izuzetak bio grčki (odnosno crkvenoslavenski) jezik, u kojem se točka-zarez i dalje koristi kao upitnik.
Tačka i zarez u Rusiji
U davnim vremenima, na ruskom jeziku, nisu se koristili nikakvi interpunkcijski znakovi, kao u Evropi. Slova su pisana u jednom komadu, ali Rusi su ponekad koristili različite semantičke simbole iznad ili ispod slova kako bi razdvojili riječi. Neodoljiva potreba za interpunkcijskim znakovima koji obavljaju zasebne funkcije nastala je razvojem tipografije.
Interpunkcija u drevnoj Rusi u početnoj fazi svog razvoja bila je orijentirana na grčki.
Prvi interpunkcijski znak bio je tačka. Pojavila se 1480-ih. Zapravo, svi ostali znakovi dolazili su od nje godinama kasnije, što se posebno odražavalo na njihovim imenima.
1515. godine, po uputstvima velikog kneza Vasilija III, Maksim Grk je poslan u Moskvu da prevodi grčke knjige (u svetu se zvao Mihail Trivolis). Taj je čovjek zaista bio Grk, nije razumio ruski, ali uz pomoć ruskih prevodilaca i pisara, Psaltir je prvi put preveden na ruski jezik. Tada se pojavio zarez (Maxim Grk nazvao ga je "subdiastoli"). Ali tada je Grk preporučio upotrebu ovog znaka za označavanje pitanja (upitnik na koji smo navikli u pisanju još tada nije postojao).
Nešto kasnije, nakon što je izumljen upitnik, zarez se počeo koristiti u našem uobičajenom značenju, kao znak razdvajanja u velikim rečenicama složenog sastava ili kao separator u nabrojanim rečenicama, čiji dijelovi sadrže zareze. U 20. stoljeću tačka i zarez također se počeo koristiti kao separator između fraza na numeriranim listama.
